اندازه گیری آب کل بدن
حجم مایعات بخشهای مختلف بدن را نمی توان بصورت مستقیم اندازه گیری نمود.
ولی میزان تقریبی آنها را می توان از روی اندازه رقیق شدن یک ماده نشاندار بدست آورد.
برای این منظور نیاز به یک ماده داریم که بتواند بصورت یکنواخت در آن بخش از مایع بدن که می خواهیم حجم آنرا اندازه گیری کنیم توزیع گردد.
عواملی را که باعث می شوند ماده تزریق شده قبل از اندازه گیری غلظت نهایی از بدن خارج گردد ٬ می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
- دفع از طریق ادرار یا انتقال از یک بخش به بخش دیگر
(مثلاً از مایع خارج سلولی به مایع داخل سلولی) - متابولیزه شدن ماده تجویز شده هم می تواند غلظت نهایی آنرا کاهش دهد.
از اینرو باید سعی کرد برای اندازه گیری حجم مایعات بدن حتی المقدور از موادی استفاده کرد که متابولیزه نشوند یا کمتر متابولیزه شوند. - دفع از طریق تعریق پوست یا تبخیر از دستگاه تنفس
از اینرو برای اندازه گیری دقیقتر حجم مایعات بدن باید مقداری از ماده را که به هر دلیلی از مایعات بدن خارج شده است ٬ از مقدار اولیه کم کرد.
برای اندازه گیری حجم آب کل بدن باید از نشانگرهایی استفاده کرد که قادر باشند بطور یکنواخت در تمام مایعات بدن پخش گردند ٬ مانند آب رادیو اکتیو یا آب سنگین. همچنین بدین منظور می توان از داروی آنتی پیرین بدلیل قابلیت عبور بالای آن از غشاهای بدن استفاده کرد. چون پلاسما بخشی از آب کل بدن است برای اندازه گیری غلظت نهایی ماده مورد نظر می توان غلظت آن را در پلاسما اندازه گرفت.
