ویتامین B2 و عملکرد آن در بدن
ویتامین B2 یا ریبوفلاوین(Riboflavin )، یک ویتامین مهم برای رشد و عملکرد سلول‌های بدن است؛ در اصل، این ویتامین کمک کننده تبدیل غذای خورده شده به انرژی موردنیاز بدن می‌باشد.
ریبوفلاوین یکی از انواع ویتامین‌های B و محلول در آب می‌باشد، به این معنی که در بدن ذخیره نمی‌شود و شما باید به صورت روزانه این ویتامین را دریافت کنید. ریبوفلاوین همراه با سایر ویتامین‌های گروه B مؤثر عمل می‌کند.
- عملکرد ریبوفلاوین ( ویتامین B2 )
منابع غذایی ویتامین B2 (ریبوفلاوین)
لیست غذاهای زیر شامل ریبوفلاوین می‌باشد:
- محصولات لبنیاتی
- تخم مرغ
- سبزیجات دارای برگ سبز
- گوشت کم چرب (لخم)
- اعما و احشا مثل جگر، قلوه و…
- حبوبات
- شیر
- آجیل‌ها
آیا ریبوفلاوین کافی دریافت می‌کنم؟
بیشتر مردم ایالت متحده، ریبوفلاوین کافی را از غذایی که می‌خورند دریافت می‌کنند و دارای کمترین کمبودها هستند. اگرچه احتمالاً گروه خاصی از مردم در دریافت ریبوفلاوین دچار مشکلاتی می‌باشند:
• ورزشکاران گیاهخوار (به خصوص گیاهخواران سختگیر که فرآورده‌های لبنی و تخم مرغ هم مصرف نمی‌کنند)
• خانم‌ها در دوران بارداری و شیردهی و فرزندان آنان
• وگان ها (کسانیکه هیچ فراودهٔ گوشتی نمی‌خورند)
• کسانیکه فراورده لبنی مصرف نمی‌کنند
• بیماران با اختلال ژنتیکی که باعث کمبود ریبوفلاوین می‌شود
اگر ریبوفلاوین کافی دریافت نکنیم، چه اتفاقی می افتد؟
اگر ریبوفلاوین کافی از غذایی که می‌خورید دریافت نکنید و یا بیماری خاص یا اختلالات هورمونی داشته باشید، می‌توانید دچار کمبود ریبوفلاوین شوید.
کمبود ریبوفلاوین می‌تواند منجر به بیماری پوستی، زخم شدن گوشه دهان، ورم کردن و شکاف برداشتن لب‌ها، ریزش مو، زخم شدن گلو، بیماری‌های کبدی و ایجاد مشکل در سیستم تناسلی و عصبی شود.
کمبود ریبوفلاوین شدید در دراز مدت باعث کاهش گلبول‌های قرمز خون (کم خونی-آنمیا) می‌شود که باعث ایجاد احساس خستگی و ضعف می‌شود؛ همچنین سبب ایجاد آب مروارید در چشم نیز می‌شود که روی بینایی اثر می‌گذارد.
مطالب پیشنهادی :
